ΔΙΨΑ
Η νίκη διψά για Σαμοθράκη
ο Πέτρος διψά για λύκο
Η απελπισία διψά για ανάγκη
και η ανάγκη απελπισία
Γιατί η ζωή διψά για λύκο παντογνώστη
η παπαρούνα διψά για τη μελιστάλαχτη σταγόνα της βροχής
στο μπουρδοροδοκόκκινο λιβάδι που δάκρυσε
Κι έπειτα το δάκρυ δίψασε για δάκρυ
και λιβάδια διψασμένα γεμίσανε τα εργοστάσια των μαύρων
Μακάρι ο θάνατος για νιους να μη διψούσε
μονάχα τα γερασμένα τα μυαλά ν’αποζητούσε
κι η δίψα να μην δίψαγε για θέλω κι ανούσιες σπονδές
Γιατί με δίψα για την δίψα στολίστηκε ο κόσμος
και διψασμένοι και φτωχοί θα κοιμηθούμε πάλι
μικροί σαν τότε που με δάκρυα στα μάτια πιπιλούσαμε στη κούνια
με τη μακριά ασημογκρίζα αλυσίδα που βροντούσε σκουριαζμένη
(Η ραχοκοκαλιά για ρίγη διψά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου